Bəradər Səməndərli
TARİX BİZİ, BİZ TARİXİ YAZIRIQ
Qəlbimizdə hiylə-kələk, məkr yox,
Haqq işinin tarix yazanlarıyıq.
Biz düşmənə dost gözüylə baxırıq,
Mərhəmətli Allah adamlarıyıq.
Amalımız zəiflərə köməkdir,
Əməlimiz ətir saçan çiçəkdir.
Sərvətimiz qüdrətimiz deməkdir,
Pətəyindən bal süzulən arıyıq.
Bütün dünya indi bizi seyr edir,
Azərbaycan-Türkiyə bir köylüdür.
Dilimiz də, dinimiz də eynidir,
Bir ağacın köklü budaqlarıyıq.
Millətimdə özü boyda ürək var,
Tükənməyən min bir arzu-dilək var.
İlahidən üzümüzə çörək var,
Bəhər verən, bar gətirən darıyıq.
Elə bilmə, iynəylə gör qazırıq,
Tarix bizi, biz tarixi yazırıq.
Buyursunlar, barışığa hazırıq,
Ağıllı insanların dostlarıyıq.
Yatanların çəkilibdi kölgəsi,
İlanları məst eləyir ney sesi,
Ruh ağacdı, poeziya meyvəsi,
Səməndərli, sözün xridarıyıq.
İNSAN
Gör necə cızından çıxıbdı bəşər,
Heyvandan götürür ibrəti insan.
Başqa canlılardan görməyir zərər,
Yaradır qəzəbi, nifrəti insan.
Çoxuna gəlməsin dan, bu sətirlər,
Ayaq qoyulası deyil ləpirlar.
Mərdi qova-qova namərd edirlər,
Dəyişir çarəsiz, sürəti insan.
Ağılsız insanı şeytan azdırar,
Sərt qısın onündə bahar-yaz durar.
Cəhənnəm oduna adın yazdırar,
Dilinə gətirsə, qeybəti insan.
Hər kəs mənliyini özü qazansın,
İtirsə, özündən özü utansın.
Bazarda satılmır, təzədən alsın,
Əxlaqı, vicdanı, qeyrəti insan.
Bu mizan-tərəzi yaman pozulub,
Əyrinin oduna yanan düz olub.
Üzündə Allahın adı yazılıb,
Quran ayəsidi, surədi insan.
Bəradər, savaba qatma günahı,
Unutma dünəni, düşün sabahı.
Hər kəsin özüdür ziyarətgahı,
Məkkə, Mədinədi, qiblədi insan.
QAŞLA GÖZÜN ARASINDA
Heç kəs bilmir növbəsini,
Gedənlərin sırasında.
Ölüm haqlayır adamı,
Qaşla gözün arasında.
Qısa ömrü elə sür ki,
Öləndə çıxmasın çirki.
Ölüm elə mələkdir ki,
Bilən yoxdu çarasın da.
Çalış yaxşı adla tanın,
Bil ki, əmanətdi canın.
Gizlənəcəksən dünyanın,
Axı, qaçıb harasında?
Kim dünyadan doyub gedir,
Günahların yuyub, gedir?
Bu dünyada qoyub gedir
Malın, pulun-parasın da.
Ölüm hər kəsə olacaq,
Sanma kimsa qurtaracaq.
Özü ilə aparacaq
Məzara, üz qarasın da.
Bəradər, borcluyuq canı,
Təmizlə dildən tikanı.
Dünyanın heç bir dərmanı,
Sağaltmır söz yarasın da.
VAR
Gecəylə gündüzü qarısıq salıb,
Bu geniş dünyanı dar edənlər var.
Yaramaz işlərlə öz özlərini,
El-aləm içində xar edənlər var.
Meşə dərdsiz olar ayılar qansa,
Ədalət yerini tutar haçansa.
Yağ ilə bal kimi yaşamaqdansa,
Ayranı çürüdüb şor edənlər var.
Dağ dərə üçündü, dərə dağ üçün,
Çox gözəl həyatdı, yaşamaq üçün.
Başını bəlaya salmamaq ücün,
Gözün kor, qulağın kar edənlər var.
Bəradər, dərdləşək gəlsənə, hərdən,
Bivec yaranıbı fərsiz, əzəldən.
Duzsuz danısıqdan, yersiz əməldən,
Görəsən, heç həya, ar edənlər var.
NƏ AD VERƏSƏN BELƏ İNSANLARA?
Çox biləndə az danışar düz adam,
Boş nağara səs çıxarar ucadan,
Qapıdan qovanda girər bacadan,
Gəzər otaqları, çixar kandara,
Nə ad verəsən belə insanlara?
Şəhid oldu, şirin cana qıyanlar,
Vətən torpaq sevgisini duyanlar.
Toy-bayramda iştahı olmayanlar,
Hücum çəkirlər yasda ehsanlara,
Nə ad verəsən belə insanlar?
"Kişi" olub hər yerindən qalxanlar,
Seldən, sudan yaranarlar yarğanlar
Çöldə tülküdən, çaqqaldan qorxanlar
Evdə dönürlər şirə, aslanlara,
Nə ad verəsən belə insanlara?
Meydan sulayır külə köz deyənlər,
Düzə əyri, əyriyə düz deyənlər,
Beş qəpiyə dərisi dəyməyənlər,
Özlərin tay tuturlar sultanlara,
Nə ad verəsən belə insanlara?
Gününü bük Göy əskiyə, göynəmə,
Dərdi-qəmi daş-divara söyləmə.
Səməndərli, nəfsini qul eyləmə,
İnsana bənzər cinə, şeytanlara,
Nə ad verəsən belə insanlara?
ƏZİZİM
Yaxşılıgın yamanlıqdı cavabı,
Bu, həyatın təzadıdı əzizim.
Alnımıza yazılanlar yaşanır,
Qədər budu, qəza budu əzizim.
Açma külək, dərdlərimin bələyin,
Yolma fələk, gözlərimin lələyin.
Bu dərd-qübar Şeytan adlı mələyin
Fitnəsidi, fəsadıdı əzizim.
Əməllərin sabahına əkər qəm,
Günahların gözlərindən çəkər nəm,
O dünyada gedəcəyin cəhənnəm,
Bu dünyanın əzabıdı əzizim.
Qarşıdadı məsələlər, misallar,
Çox olacaq yediyini qusanlar.
İnkir-minkir verəcəyi suallar,
Ömrün hesab-kitabıdı əzizim?
Bəzən kiçik təpəyə dağ deyirlər,
El dilində mıxa, qadaq deyirlər.
Canavara da yalquzaq deyirlər,
Hər ikisi öz adıdı əzizim.
Nədən qısa ömür sürür gül görən?
Tez yetişir, meyvələrdən gün görən.
Təbi verən, istedadı göndərən,
Bəradərin mövlasıdı əzizim.
FƏLƏK SAYDIĞIN SAYIBDI
Getdi o şən çağlarımız,
Dağılıbdı sıramız da.
Artıq-əskik danışmazdıq,
Pərdə vardı aramızda.
Sinəsi söz sərvətiylə,
Mənəvi var-dövlətiylə,
İmanıyla, ismətiylə,
Mələk idi anamız da.
Nə göz tökər, qaş oyardıq,
Nə ev sökər, daş oyardıq.
Deyə-gülə yaşayardıq,
Gözəl idi dünyamız da
Sevinc üzdən çəkilməzdi,
Bel də vaxtsız bükülməzdü.
Ovulmazdı, tökülməzdi
Daşımız da, qayamız da.
Həyatımız abad idi,
Abırımız niqab idi.
O daxili hicab idi,
Yerindəydi həyamız da.
Fələk saydığın sayıbdı,
Yaxşı heç nə qalmayıbdı.
Daha mamır bağlayıbdı,
Daşımız da, qayamız da.
Bəradər, gəl etmə qürüb,
Fitnə-fəsad səni yorub.
Halallıq ustündə durub
Kökümüz də, mayamız da.